آرامگاه شاه‌چراغ
شاه‌چراغ، نام مسجد و آرامگاهی است در شیراز که بنابر اعتقاد شیعیان احمد بن موسی کاظم، پسر ارشد موسی کاظم و همچنین محمد بن موسی، از برادران علی بن موسی الرضا، در آن به خاک سپرده شده‌اند. او در راه پیوستن به برادر خود به سوی خراسان سفر کرد، ولی در راه توسط افراد مأمون خلیفه عباسی در شهر شیراز کشته شد. این بنا در دوره‌ی اتابکان فارس در سده ششم هجری قمری ساخته شده و گنبد و بارگاه آن دارای کاشی کاری‌های زیبایی است؛ هرچند شکل فعلی آن به دوره‌ی قاجار مربوط می‌شود و سبک سازه‌ی آن به امامزاده علی بن حمزه شباهت دارد.
درون حرم را با به کار بردن آینه‌های ریز رنگین، به سبکی هنرمندانه، آئینه‌کاری کرده‌اند و انواع خط‌های زیبای فارسی و عربی، زینت‌بخش نمای اطراف آینه‌ها و کاشی‌ها هستند. بنای حرم مشتمل بر ایوانی در جلو و حرمی گسترده در پشت ایوان است که در چهار جانب حرم، چهار شاه‌نشین قرار گرفته و مسجدی نیز در پشت حرم (سمت غرب) ساخته شده است. ضریح آن در شاه نشین زیر گنبد قرار دارد و از جنس نقره است.
حیاط شاه‌چراغ دو در اصلی ورودی دارد و در میان حیاط، حوض بزرگ فواره‌داری ساخته و در اطراف حوض درختکاری شده است. حرم شاه‌چراغ در سمت غرب حیاط و حرم سید میر محمد (برادر شاه چراغ) در سمت شمال‌شرقی حیاط قرار دارد.